Inside Tibet & the Himalaya

Onwerkelijk!!!

De 5-daagse trip zit erop en ik moet zeggen: de Himalaya is echt adembenemend! De eerste dag vertrokken we (Michael, Aletta, Robin, Germaine & ik) naar Gyantse via het Yamdrok-tso meer. Vanaf de bijna 5000 meter hoge Kangbala-pas heb je een geweldig uitzicht over het prachtig blauwe meer. En net zoals bij elke hoge pas hangen ook hier de beroemde gebedsvlaggetjes te wapperen in de wind. Helaas was het een beetje bewolkt, maar dat bleken dan ook de enige wolken tijdens de hele trip te zijn :-)





Natuurlijk bij de eerste de beste besneeuwde berg gestopt voor foto's, nog onwetend over wat ons komende dagen nog voor moois te wachten staat.



Dan blijkt dat de Himalaya niet alleen maar uit besneeuwd rotsgebergte bestaat, maar dat er vooral veel bruine bergen zijn en zelfs zandduinen. Niet wat ik verwacht had, maar wel erg mooi.




In Gyantse 's avonds nog wat foto's van het oude fort gemaakt en gevoetbald met de lokale kids. 's Morgens het Pelkhor Chode klooster bezocht om vervolgens door te rijden naar Lhatse via Shigatse over de Friendship Highway (weg tussen Lhasa & Kathmandu).





De derde dag ging het dan echt gebeuren... Mount Everest (lokaal bekend als: Qomolangma)!! Met z'n 8848 meter mag ie zich 's werelds hoogste berg noemen. Het was een flinke rit en er was geen besneeuwde berg te zien. Totdat we bijna bij de top van alweer een hoge pas zijn en Nima (onze driver) ineens af begint te tellen... 3,2,1 en tadaaa: daar is ie dan eindelijk! Iedereen blij, maar dan moeten we dus nog een dikke 70km rijden voordat we echt bij het Base Camp zijn. En dat is nou niet echt de beste weg...





's Avonds met Robin en Germaine de laatste 8km naar het Base Camp gelopen om daar de nacht dor te brengen. Michael had helaas last van hoogteziekte en voelde zich te beroerd om mee te gaan. In het kort: de zonsondergang was geweldig, de nacht was ijs en ijskoud & de zonsopkomst viel tegen. Ben toch blij dat ik er ben blijven slapen. Nou ja slapen... het was meer een constant gevecht tegen de kou. Onze warme thee was bevroren evenals mijn lenzenvloeistof en flesje water... Once in a lifetime experience!!!





De terugreis was niet zo heel spectaculair. Eigenlijk gewoon meer van hetzelfde, maarja we moesten toch terug naar Lhasa. En Tibet, tsja dat is soms toch wel heel ernstig armoedig. Heel veel bedeleaars en bijna iedereen werkt op het land. Maarja, wat doe je eraan?





Enige minpuntje aan de trip: Ruudje dacht ff lekker te gaan douchen op de 4e avond, ook al was er geen licht in de douches. Dan zie je natuurlijk niet dat er rommel op de grond ligt... en het gevolg: stuk glas in mijn rechterpootje!



Zo goed mogelijk schoongemaakt en toen we in Lhasa terug waren heeft Nima me naar het ziekenhuis gebracht waar ze het nogmaals schoongemaakt, leeggemaakt en verbonden hebben. En de rekening: nada, niks, noppes, helemaal gratis. Blijft toch goed volk die Tibetanen!! Ik kan nu gelukkig weer redelijk wandelen, maar wel met een slipper aan de rechtervoet, want hij past (nog) niet in m'n schoen ;-)

Vrijdag om 8.00 uur stapt Ruudje op trein T28 naar Beijing waar hij zondagochtend 8.00 uur aankomt! Rodney is doorgegaan naar Nepal, maar wie weet kom ik hem later in Laos of Indonesie nog tegen. Pff, that's all folks!

Hastelavista!
Ikke